“วิจิตรราวกับภาพจิตรกรรม” น่าจะเป็นคำอธิบายที่เด่นชัดที่สุดสำหรับหนังที่ว่าด้วยห้วงเวลาสุดท้ายของชีวิตของกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแห่งฝรั่งเศสอย่างพระเจ้าหลุยส์ที่ 14
หนังบอกเล่าช่วงเวลาไม่กี่วันก่อนที่พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 จะสิ้นพระชนม์ โดยที่เหตุการณ์ส่วนใหญ่ของหนังนั้นจับจ้องเฝ้ามองไปที่กษัตริย์ในวัยชราซึ่งนอนบนเตียงเป็นส่วนใหญ่จากอาการเน่าของขาที่ค่อยๆลุกลามและร่างกายก็ทรุดลงทุกขณะ
จุดเด่นที่ชัดๆของหนังเลยคือการจัดวางองค์ประกอบภาพที่เสมือนหลุดออกมาจากภาพวาด และหลายๆครั้งตัวละครในเรื่องก็จะหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวก็ยิ่งทำให้มีความเป็นภาพวาดมากขึ้นไปอีก นอกจากนั้นหนังยังจงใจสร้างบรรยากาศที่อึมครึม และชวนอึดอัด ผ่านการเน้นภาพระยะใกล้เป็นหลักและใช้แสงน้อยๆ ซึ่งมันสะท้อนถึงความรู้สึกของกษัตริย์ที่กำลังจะสิ้นใจได้อย่างชัดเจน คือทั้งอึดอัดจากการถูกจองจำด้วยอาการเจ็บป่วย และความหวังที่จะหายจากโรคก็ดูจะริบหรี่
และเมื่อยิ่งมองในมุมที่ว่า นี่คือกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่และครองรางชย์มาอย่างยาวนานกว่า 70 ปี เคยเอาชนะหลายๆสิ่ง ทำประเทศชาติให้ยิ่งใหญ่และเป็นปึกแผ่น แต่ก็ไม่อาจเอาชนะสังขารและโรคภัยไข้เจ็บได้ แม้ว่าจะใช้วิธีใดก็ตาม จนกลายเป็นเพียงชายแก่ที่หายใจโรยรินที่นอนรอความตายเท่านั้น คงเหลือเพียงฉลองพระองค์และข้าราชบริพารที่รายล้อมที่เป็นสิ่งสะท้อนถึงความยิ่งใหญ่ของชายผู้นี้ และเมื่อถึงวาระหนึ่งความปรารถนาของเขาก็มีเพียงแค่จะให้ทำอย่างไรกับศพของเขาเท่านั้นเอง
หนังเล่าเรื่องอย่างเนิบช้าราวกับว่าไม่อยากให้พลาดช่วงเวลานี้ไปแม้แต่วินาทีเดียว เพราะเป็นช่วงเวลาของการยื้อยุดและซื้อเวลาที่จะเผชิญกับความตาย หรือในอีกความรู้สึกหนึ่ง เราในฐานะคนดูก็อาจจะคล้ายกับยมทูตที่คอยจ้องมองมนุษย์ที่กำลังจะสิ้นใจเพื่อรับดวงวิญญาณไปสู่โลกหน้า เพราะในบางห้วงความคิดของเราก็เฝ้ารอความตายที่กำลังมาถึงอย่างใจจดใจจ่อเหมือนกัน
แน่นอนว่าหนังสิ้นสุดที่การตายของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แต่ฉากสุดท้ายก็เป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายพอสมควรแม้มันจะเป็นสิ่งที่กษัตริย์ผู้ล่วงลับได้แจ้งความต้องการเอาไว้ล่วงหน้าแล้วก็ตาม
/Admin PK
COUNTERTRANSFERENCE THE FILM 